Мин бик бәхетле һәм мул тормышта үстем. Әти-әни тырышлыгы аркасында, абыем белән без бернинди дә мохтаҗлык кичермәдек. Аңа карамастан, итагатьле булып үстек, әти-әнине хөрмәт иттек. Абыем Мансур матур гына өйләнеп җибәрде. Туйлар да гөрләп узды. Киленебез Гөлназны якын итеп каршыладык, яраттык. Ул да безгә карата яхшы мөнәсәбәттә иде кебек. Без аны беркайчан да кимсетмәдек, әниләр […]

Киленебез Рәмзиянең авылыбызга читтән килеп эшләүче бригадир белән йөрүен ишеткәндә аларның эшләре бик тирәнгә киткән иде инде. Барысын да белүебез турында әйткәч, Рәмзия үкенер, тәүбәгә килер, кичерү сорар дип уйлаган идек. Ләкин кая ул! “Бөтенесен дә беләсез икән, бик әйбәт.