Зәлия үзеннән ун яшь­кә олы кешегә кияүгә чыкты. Дилүс бе­лән танышканда ул югары уку йортына керергә имтиханнар биреп йөри һәм вакытлыча әнисенең сең­лесендә яши иде. Булачак ире җизнәсе бе­лән бер оешмада эшли булып чыкты. Беркөнне алар кич бе­лән бергә кайтып керде­ләр дә, Мөбарәк җизнәсе турыдан-туры әйтеп салды: — Менә, Зәлия, бу егет синең рәсемеңне күреп, гашыйк […]