Күңелемә кергән энәләрнең,
Сизелә бит менә каннары.
Шушы кызыл, йөрәк яшьләренең,
Ишетелә менә тамганы.

Аксын әйдә тыймыйм аны, мин дә,
Каршы чыкмам синең юлыңа.
Шушы тамчыларга утыр да син,
Ал үзеңне бер үк кулыңа.

Йөдәтмәм дә, башка сөйләмәм дә,
Йөрәк ярасын вакыт төзәтер.
Күңел генә аңа ышанмыйча,
Узган юлларымны күзәтер.

АЗАТ ГОМӘРОВ