Гөлҗәннәт белән Сария маңгайга – маңгай, күзгә-күз очраштылар. Сариянең төксе чырае хатынның бөтен гәүдәсен, әйтерсең лә, куырып алды:    — Ник килдең?  Нәрсәң калган монда сиңа, мәетне рәнҗетеп йөрмәсәң…   -Ул минем дә ирем иде бит. Әйе, шулай диде Гөлҗәннәт. Шул мизгелдә аның бөтен тормышы  язгы аҗагандай сызылып үтте.