Без кайсыбыз болыт булганбыздыр,
Сөю дигән сүнмәс кояшка?
Ничәнче кат күктә торганбыздыр.
Җиргә төштек, аерылгач та,
Сыңар канат каерылгач та.

Сиңа булган чиста хисләремне,
Саклап йөрттем йөрәк түрендә.
Аңлатырга сүзләр эзләмәдем,
Чагыла дип хисләр күземдә.

Күзләреңдә күрәм сары сагыш,
Сары сагыш тәнне өшетә.
Сөйләсәң дә: «Булды,- диеп — ялгыш»,
Гайбәт сүзе һаман ишетәм.