
Алманың асылын корт ашар
(Тормыш язган хикәя) Беркөнне йокларга ятарга җыенып йөргән мәлемдә, уйламаганда-көтмәгәндә кесә телефоныма җан керде. Бу вакытта кем шалтырата икән, Ходаем? Юньле хәбәр түгелдер, үлем-китем юктыр ич, дип борчылып, трубкага үрелдем. Кама Тамагы районындагы танышым Мәрзыяны ( Исемнәр үзгәртелде – Авт. ) карлыкканрак калын тавышыннан танып алдым: – Ярты төн җиткәндә борчуым өчен гафу ит инде, ахирәткәем! Телефоныңны […]


Яшем җиткәч, чыгам
Түбәләрдән март кояшы елмаеп карый, сөңге бозлардан тамчы тама. Бу яз башы көндез күзләрне чагылдырып, кыекта кызынып ятучы мәчеләрне иркәләсә, кичкә катырып, туннарны киярлек итә дә куя. Ә шулай да рәхәт, язга чыгабыз бит. Мәктәптә укулар кызып барган чак, кемнәрдер сынауга әзерләнә, ә кемнәрдер дәрестән кача. Язга таба укулары да туйдыра башлады, Рәсүлә белән «физ-ра» […]


Йолдыз
Запас полкта озак яту Сираҗиның теңкәсенә тиеп беткән, тәмам туйдырган иде инде. Полкның куе урман эчендә булуы, аның җиргә казып эшләнгән тынчу землянкалары егетнең йөрәген сызландыра, үзенең гариплеген һаман исенә төшереп тора иде. Шунлыктан да юлга чыгу аның күңелен күтәргәндәй итте… Әмма яңа урын, үзенә тапшырылган яңа эш аңа бөтенләй ошамады. Аның иптәшләре хәзер дошман […]


Әле дә син бар, әни, дөньяда
Бер бик нәфис, шул ук вакытта курку белмәс карлыгач үзенең пары белән оя корып, бик тә бәхетле әни булып гомер кичергән. Чөнки аларның дәвамчылары булып, өч кошчыклары дөньяга килгән. Ни кызганыч, көтмәгәндә куркыныч давыл чыгып, әткә карлыгачны харап иткән, аларның җылы оясын да туздырып аткан. Әнкә карлыгачка тормыш дигән чиксез океан аша үз балаларын ышыкка, […]


Яраларга кагылмаска иде
өлия чираттагы имтиханын 5легә бирү шатлыгыннан очып диярлек, урамга чыкты. Көн бүген шундый матур, шундый якты, Балалар яңа ел бәйрәменә ясаган төсле кар бөртекләре әкрен генә җиргә төшәләр дә, тагын бер сикереп куялар. Кыз кышкы табигатьнең матурлыгына соклана-соклана атлаганда, аны бер таныш түгел егет куып тотты: – Кая чабасың, Гөлирә, мин сине кайчаннан бирле көтәм, […]


«Парлы килеш парсыз булганбыз…»





Бүген ял көне иде. Рәмилә йокыдан кояш белән бергә уянды. Юынып, өс-башын тәртипкә китерде дә иртәнге чәйне әзерләргә кереште. Аның исәбе – ирен һәм балаларын нинди дә булса таба ашы белән сыйлау иде. Ул коймак пешерергә тотынды. Бергәләшеп чөкердәшә-чөкердәшә чәй эчкәннән соң, ире белән улы хуҗалык эшләрен караштырырга чыгып киттеләр, ә кызы базарда, кибетләрдә йөреп кайтырга булды. Дәвамын укырга »
“Картлыкта булса да кавышыйк, Гайшә”





Язмыштан узмыш юк дибез, шулай булырга тиеш дип уйлыйбыз. Дин әһелләре дә һәркемнең тәкъдире Ходай тарафыннан язылган инде дип өйрәтә. Ләкин, кайбер очракларда, язмыш-тәкъдир эшләренә үзебез дә катнашкан булып чыгабыз, гади генә үтәргә тиешле киләчәгебезне үзебез үк катлауландырабыз һәм газаплы тормыш кичерәбез. Бәхеткә, мең михнәтнең бер рәхәте дигәндәй, кайбер очракларда хаталы язмышның да азагы бәхетле була. Түбәндә тасвирланасы мәхәббәт кыйссасы – шуңа мисал. Дәвамын укырга »
Ялгызлык




