
Алманың асылын корт ашар
(Тормыш язган хикәя) Беркөнне йокларга ятарга җыенып йөргән мәлемдә, уйламаганда-көтмәгәндә кесә телефоныма җан керде. Бу вакытта кем шалтырата икән, Ходаем? Юньле хәбәр түгелдер, үлем-китем юктыр ич, дип борчылып, трубкага үрелдем. Кама Тамагы районындагы танышым Мәрзыяны ( Исемнәр үзгәртелде – Авт. ) карлыкканрак калын тавышыннан танып алдым: – Ярты төн җиткәндә борчуым өчен гафу ит инде, ахирәткәем! Телефоныңны […]


Яшем җиткәч, чыгам
Түбәләрдән март кояшы елмаеп карый, сөңге бозлардан тамчы тама. Бу яз башы көндез күзләрне чагылдырып, кыекта кызынып ятучы мәчеләрне иркәләсә, кичкә катырып, туннарны киярлек итә дә куя. Ә шулай да рәхәт, язга чыгабыз бит. Мәктәптә укулар кызып барган чак, кемнәрдер сынауга әзерләнә, ә кемнәрдер дәрестән кача. Язга таба укулары да туйдыра башлады, Рәсүлә белән «физ-ра» […]


Йолдыз
Запас полкта озак яту Сираҗиның теңкәсенә тиеп беткән, тәмам туйдырган иде инде. Полкның куе урман эчендә булуы, аның җиргә казып эшләнгән тынчу землянкалары егетнең йөрәген сызландыра, үзенең гариплеген һаман исенә төшереп тора иде. Шунлыктан да юлга чыгу аның күңелен күтәргәндәй итте… Әмма яңа урын, үзенә тапшырылган яңа эш аңа бөтенләй ошамады. Аның иптәшләре хәзер дошман […]


Әле дә син бар, әни, дөньяда
Бер бик нәфис, шул ук вакытта курку белмәс карлыгач үзенең пары белән оя корып, бик тә бәхетле әни булып гомер кичергән. Чөнки аларның дәвамчылары булып, өч кошчыклары дөньяга килгән. Ни кызганыч, көтмәгәндә куркыныч давыл чыгып, әткә карлыгачны харап иткән, аларның җылы оясын да туздырып аткан. Әнкә карлыгачка тормыш дигән чиксез океан аша үз балаларын ышыкка, […]


Яраларга кагылмаска иде
өлия чираттагы имтиханын 5легә бирү шатлыгыннан очып диярлек, урамга чыкты. Көн бүген шундый матур, шундый якты, Балалар яңа ел бәйрәменә ясаган төсле кар бөртекләре әкрен генә җиргә төшәләр дә, тагын бер сикереп куялар. Кыз кышкы табигатьнең матурлыгына соклана-соклана атлаганда, аны бер таныш түгел егет куып тотты: – Кая чабасың, Гөлирә, мин сине кайчаннан бирле көтәм, […]


Күршемнең баласы елый





Бәгырьләрне телгәләп елаган бала тавышына тагын сискәнеп уяндым. Бу баланың бер еламаган төне булыр микән, кайчан йокым туяр икән? Яңа фатирымны бик сайланып алсам да, тагын бәхет елмаймады. Искесендә берничә ел исерекләр белән иза чигеп тынычлык күрмәдем. Әйткән иде аны әни “Йорт яки коттедж гына ал булмаса”, диеп. Тыңламадым шул. Нәрсәдер дөбердәп төшкән тавышка чыгып, үзем дә сизмәстән күршеләр ишеген кагарга тотындым. Бу тавышка икенче күршем Рабига апа да чыкты. Ни булыр бу, диеп бер-беребезгә карашып торгач, ишек ачылып китте. Дәвамын укырга »
Күзләреңне ач, балам





Бүген иртән кәефсез уянган хуҗабикә нидер буласын сизенгән кебек йөрде. Ара-тирә йөрәге кысылып, сыкрап куйды. Ире Гарифҗанны уятып эшкә озатканнан соң, кызларын киендереп мәктәпкә җибәрде, урын җирләрен җыйды. Йорт тирәсендәге эшләр белән мәш килде. Терлек-туарларны карап лапастан кергәч тә алты яшьлек Батулланың өйдә юклыгын сизмәде. Төшке ашка ит юып салды, бәрәңге әрчеде. Кучкардагы тозның беткәнен күреп улын кибеткә җибәрмәкче булды. Ни гаҗәп, Батулла йоклаган урын әллә кайчан суынып өлгергән иде инде. Дәвамын укырга »
Язмышым шушыдыр




