Хатын-кыз бәхете – ир-ат кулында диләр. Димәк, гүзәл затларыбызның бәхетсезлегенә дә алар сәбәпче. Мәсәлән, Ләйсән дә бәхетле була алыр иде. Тик аның тормыш юлына кинәт кенә килеп чыккан Алмаз (исемнәр үзгәртелде) Ләйсәнгә хатын-кыз бәхетен үзе дә бүләк итми, чын бәхет эзләргә ирек тә бирми…

Миңа Ләйсәннең тормышы турында бертуган апасы сөйләде. “Ник кенә бәйләнде икән сеңлем шул аждаһа белән, – диде ул. – Шулкадәрле чая, тырыш сеңлем әллә нинди акыллы егетләргә тиң иде ләбаса! Дәвамын укырга »

Беренче мәхәббәтемне мин университетта очраттым. Икебез дә законнар өйрәнәбез. Ул миннән бер курска алдарак укый иде. Бер күрүдә гашыйк итте дә куйды үзенә. Кайсы яклардан икәнен дә, кем булуын да сораганым да, үзенең сөйләгәне дә булмады. Үз-үзен тотышы, сөйләшүе килешле булгач, төшеп калганнардан түгелдер әле дип кенә уйладым. Бер ел очрашкач кына чит бер шәһәрдән килгән бай кешенең улы икәнен белдем. Байлыгына карап чат ябышкан дип уйларга ашыкмагыз. Дәвамын укырга »

Яшь чакта ясаган хаталарым өчен гомер буе үкенеп яшим. Чын сөюнең барлыгына ышанып күз-баш тонган чак булгандыр инде. Әти белән әни: «Кызым, юньле ирдән хатыны китми. Шулкадәр чибәрлегең, уңганлыгың белән күрә торып утка керәсең. Ашыкма, юлыңда әллә нинди әйбәт кешеләр очрар әле», – дип күпме үгетләгәннәр иде, югыйсә. «Юк, мин Илшаттан башка беркемне дә яратмыйм. Аңа гына кияүгә чыгам. Мине аңа кияүгә бирергә ризалашмыйсыз икән, гомерем буена ялгыз калачакмын. Бик әйбәт кеше ул, сез аны белмисез генә», – дип кырт кистем. Шулай дигәч, биш малайдан соң көттереп туган кызларына ничек каршы килсеннәр инде, мескенкәйләрем?! Дәвамын укырга »