Алманың асылын корт ашар
(Тормыш язган хикәя) Беркөнне йокларга ятарга җыенып йөргән мәлемдә, уйламаганда-көтмәгәндә кесә телефоныма җан керде. Бу вакытта кем шалтырата икән, Ходаем? Юньле хәбәр түгелдер, үлем-китем юктыр ич, дип борчылып, трубкага үрелдем. Кама Тамагы районындагы танышым Мәрзыяны ( Исемнәр үзгәртелде – Авт. ) карлыкканрак калын тавышыннан танып алдым: – Ярты төн җиткәндә борчуым өчен гафу ит инде, ахирәткәем! Телефоныңны […]
Яшем җиткәч, чыгам
Түбәләрдән март кояшы елмаеп карый, сөңге бозлардан тамчы тама. Бу яз башы көндез күзләрне чагылдырып, кыекта кызынып ятучы мәчеләрне иркәләсә, кичкә катырып, туннарны киярлек итә дә куя. Ә шулай да рәхәт, язга чыгабыз бит. Мәктәптә укулар кызып барган чак, кемнәрдер сынауга әзерләнә, ә кемнәрдер дәрестән кача. Язга таба укулары да туйдыра башлады, Рәсүлә белән «физ-ра» […]
Йолдыз
Запас полкта озак яту Сираҗиның теңкәсенә тиеп беткән, тәмам туйдырган иде инде. Полкның куе урман эчендә булуы, аның җиргә казып эшләнгән тынчу землянкалары егетнең йөрәген сызландыра, үзенең гариплеген һаман исенә төшереп тора иде. Шунлыктан да юлга чыгу аның күңелен күтәргәндәй итте… Әмма яңа урын, үзенә тапшырылган яңа эш аңа бөтенләй ошамады. Аның иптәшләре хәзер дошман […]
Әле дә син бар, әни, дөньяда
Бер бик нәфис, шул ук вакытта курку белмәс карлыгач үзенең пары белән оя корып, бик тә бәхетле әни булып гомер кичергән. Чөнки аларның дәвамчылары булып, өч кошчыклары дөньяга килгән. Ни кызганыч, көтмәгәндә куркыныч давыл чыгып, әткә карлыгачны харап иткән, аларның җылы оясын да туздырып аткан. Әнкә карлыгачка тормыш дигән чиксез океан аша үз балаларын ышыкка, […]
Яраларга кагылмаска иде
өлия чираттагы имтиханын 5легә бирү шатлыгыннан очып диярлек, урамга чыкты. Көн бүген шундый матур, шундый якты, Балалар яңа ел бәйрәменә ясаган төсле кар бөртекләре әкрен генә җиргә төшәләр дә, тагын бер сикереп куялар. Кыз кышкы табигатьнең матурлыгына соклана-соклана атлаганда, аны бер таныш түгел егет куып тотты: – Кая чабасың, Гөлирә, мин сине кайчаннан бирле көтәм, […]
Эзләп тапкан бәхетем
26 Сентябрь, 2014 ел
Сайт авторы 
Комментарии отключены 
Караулар: 2 613
Хатын-кызның канатларын
киссәң, ул себеркегә
күчеп утыра.
Беренче ирем белән нибары өч ел яшәп калдым. Үзе ярыйсы гына кеше иде, әмма әнисе, апалары безгә тыныч яшәргә ирек бирмәделәр. Талаша, кеше белән этләшә торган гадәтем булмагач, мине туйганчы изделәр. Түздем-түздем дә, бердәнбер көнне сабыр канатым сынды, үземнең һәм баламның киемнәрен генә алып, әниләргә кайтып киттем. Дәвамын укырга »
Әдәп саклап, “кияү”сез калдык
26 Сентябрь, 2014 ел
Сайт авторы Комментарии отключены Караулар: 2 661
Киткәндә, борылып карама. Карасаң – исеңә төшә.
Исеңә төшсә – кызганасың. Кызгансаң – кире борыласың.
Кире борылсаң – барысы да яңадан башлана.
Апа белән икебез дә бик яшьли тол калдык. Ярый әле аның балалары бар. Ә миңа андый бәхет эләкмәде. Ирем белән ике елга якын гына яшәп калдым: аны миннән каты авыру тартып алды. Ирем үлгәч: “Балабыз да булмады, ичмасам, әле ярый сабыем бар дип куанып, якты киләчәккә өметләнеп яшәр идем”, – дип, туйганчы еладым. Дәвамын укырга »
Тол хатын каргышы
25 Сентябрь, 2014 ел
Сайт авторы Комментарии отключены Караулар: 4 092
