“Серле телефон”га бары тик хатын-кызлар гына шалтратуы гаҗәеп хәл түгел. Ир-атлар эч серләрен таныш булмаган кешегә җиңел генә сөйләр димә син! Бу юлы да телефонны кулга алуга, ханым тавышын ишетеп, аптырамадым. Хәл-әхвәлләр белешкәч, ханым сүзне үзен борчыган темага борды. - Ирем вахта юлы белән эшли, дип мактанып сөйлибез, алып килеп тоттырган акчага шатланабыз. Тик иребезне кабат […]
‘Килгән хатлардан’ сәхифәсе тупламасы
Кан тарта икән
«Серле телефон»ым кабат шалтрады. Бу юлы трубкадан, һич тә көтмәгәндә, ир-ат тавышы яңгырады. Шунысы тагы кызык — ул минем яхшы танышым, дөресе, ерак туганым да булып чыкты әле. Хәл-әхвәлләр белешеп алгач, түзмичә: «Телефонны мин алачагын белеп шалтраттыгызмы?», — дип сорадым. «Әлбәттә. Бүрене аяклары туйдыралар, диләр бит, шуңа, сиңа эш өстәргә уйлап җибәрдем. Үземә дә кызык […]
Күршемнең баласы елый
Бәгырьләрне телгәләп елаган бала тавышына тагын сискәнеп уяндым. Бу баланың бер еламаган төне булыр микән, кайчан йокым туяр икән? Яңа фатирымны бик сайланып алсам да, тагын бәхет елмаймады. Искесендә берничә ел исерекләр белән иза чигеп тынычлык күрмәдем. Әйткән иде аны әни “Йорт яки коттедж гына ал булмаса”, диеп. Тыңламадым шул. Нәрсәдер дөбердәп төшкән тавышка чыгып, […]
Күзләреңне ач, балам
Бүген иртән кәефсез уянган хуҗабикә нидер буласын сизенгән кебек йөрде. Ара-тирә йөрәге кысылып, сыкрап куйды. Ире Гарифҗанны уятып эшкә озатканнан соң, кызларын киендереп мәктәпкә җибәрде, урын җирләрен җыйды. Йорт тирәсендәге эшләр белән мәш килде. Терлек-туарларны карап лапастан кергәч тә алты яшьлек Батулланың өйдә юклыгын сизмәде. Төшке ашка ит юып салды, бәрәңге әрчеде. Кучкардагы тозның беткәнен […]